Overmand door emoties en warmte… Sprakeloos!

Sprakeloos ben ik na het zien van deze film… Tranen rollen los over mijn wangen. Een mix van allerlei emoties voeden mijn hart met afsluitend een warm gevoel van diepe dankbaarheid. Dankbaarheid voor het leven en tegelijk ook het besef van eindigheid, vergankelijkheid, aftakeling. Maar ook van liefde, échte liefde.

Ik heb het over de verfilming van het boek ‘Sprakeloos’ van Tom Lanoye door Hilde Van Mieghem. Het leven van de succesvolle schrijver Jan Meerman wordt ondersteboven gekeerd wanneer zijn moeder onverwachts een beroerte krijgt. Zijn flamboyante en levendige moeder verliest haar spraakvermogen. Haar spraak wordt herleid tot jammerlijke kreten en brabbeltaal.
Jan worstelt in deze moeilijke periode met de deadline van zijn nieuwe roman. De confrontatie die Jan moet aangaan met zijn moeder dwingt hem om alles in vraag te stellen, ook zijn literaire prioriteiten.

De vergankelijkheid van de mens wordt akelig zichtbaar in deze film. De onvoorwaardelijke liefde van en voor een moeder wordt prachtig in beeld gebracht. Het is zo herkenbaar, zo ontroerend. De liefde tussen man en vrouw, zo mooi. Zorgen voor elkaar, tot het einde. Prachtig gewoon.

 

Liefde is de moeilijkste puzzel die er is
en toch maar uit 2 stukjes bestaat…

De liefde waarvan ik zoveel verhalen hoor in mijn praktijk. Soms hoor ik mooie verhalen, maar vaker hoor ik veel pijn en verdriet in, door of na de liefde.
Vandaag de dag wordt de liefde soms ervaren als snel vervangbaar, vluchtig, oppervlakkig, kortstondig.

Bij het kiezen van een liefdespartner kiezen we tegenwoordig uit een Tinder database. Net als een menukaart bij de Chinees. Is de partner te dik, te dun, te groot, te klein,…?
Geen probleem dan “swipe” je die gewoon weg.
Lukt nadien het daten niet? Ook geen enkel probleem, dan delete of blokkeer je die persoon uit je leven. In de online wereld is het maar één druk op de knop, 1 seconde en weg.
We spreken dan van “ghosting” en “benching”. Praktijken die heel kwetsend zijn en een ramp voor het zelfvertrouwen van het betrokken individu.

Maar ook de liefde en de tijd voor onze familie is de laatste jaren vaak vervangen met het moderne modewoord “drukdrukdruk”.
Als je het druk hebt, ben je goed bezig. Toch? Of niet?

Maar groot nieuws… Goed én positief nieuws! Jaja, ik ben er zeker van dat er een ommekeer komt, een nieuwe trend… Hoera!

Corona doet ons de laatste maanden namelijk met zijn allen stilstaan bij “het leven”. En dat is een goede zaak. We maken weer bewust meer tijd voor onze “bubbels”. Tijd om te zorgen voor elkaar. Om elkaar aandacht te geven en lief te hebben.

Corona brengt veel problemen en zorgen met zich mee, ok. Maar wie mij kent, weet dat ik altijd het goede probeer te zoeken in wat er gebeurt. Ook, of neen, zéker bij tegenslagen. Ik probeer er altijd wat van te leren.

Dus volgens mij is het goede nieuws dat de romantiek een terugkeer zal kennen. Net als er nog andere trends uit het verleden hun “comeback” al succesvol hebben gelanceerd.

Misschien ben ik een dromer… Dat kan. Maar ik deel even een gedachte die mij persoonlijk erg gelukkig maakt…

Ik koester namelijk een stille wens. Ik wens dat mijn dochter later brieven met gedichten zal schrijven of ontvangen van haar ware liefde, net als ik dat destijds heb mogen ervaren…
Ik wens eigenlijk stiekem dat de liefde niet meer online te vinden is, maar in het échte leven. Dat familiebanden versterken en dat zorgen voor elkaar, weer een evidentie wordt.
Net als vroeger….

Ik hou nochtans van het nu, ik leef ook “nu”. Maar ik koester en bewaar de mooie dingen van vroeger en neem ze mee.

Voel jij je eenzaam en zit je vast in het nu of het verleden? Contacteer me vrijblijvend via onderstaande knop en we gaan samen aan de slag!